Ziek, zwak en misse.. motorrijden

Hellooo aigain!

Een snellere update dan jullie dachten hè? Maar beloofd is beloofd! Een wat snelle update heeft te maken met het feit dat we bijna een week stil gelegen/gezeten hebben. Dit betekent trouwens niet dat we niks hebben meemaakt hoor! Maar ik zal bij het begin beginnen.

Eenmaal aangekomen in Sapa moesten we nog een tijd wachten op de kamers. We waren gaar van de busreis en omdat ik mij al niet lekker voelde wist ik mij geen houding te geven die vier uur dat we moesten wachten. Erg vervelend maar goed, het hoort erbij. We gingen op het overdekte 'terras' ontbijten samen met Mark en Jurgen en probeerde nog wat te doezelen op tafel. Dit werkte natuurlijk niet.

Doordat het zulk slecht weer was (lees: heel veel regen en veel mist) konden we ook niet even de omgeving verkennen, tenminste, niet zonder zeiknat geregend te worden. Dus we besloten dit maar niet te doen. Rond 10:00 uur kregen we de sleutel van de kamer en hebben we eerst geslapen. Voor mij in de hoop mij wat beter te voelen. Rond 14:00 stonden we op maar helaas voelde ik mij beroerder dan gehoopt. Mede door het slechte weer en mijn beroerde hoofd hebben we helaas niks van Sapa gezien. Zeer spijtig, zeker omdat het de mooiste rijstvelden zijn van Vietnam. En die hebben wij gemist. Die avond ben ik vroeg naar bed gegaan en de dag erna hebben we de kamer wat langer aangehouden (om bij te komen en voor mij om aan te sterken). Rond 15:30 een taxi gepakt naar het busstation en om 16:00 gingen we terug naar Hanoi. Even dacht ik mij beter te voelen die dag maar na de busreis (met vrieskist airco en een lekkende airco) was ik weer terug bij af. We hadden hetzelfde hostel geboekt waar we de eerste keer in zaten in Hanoi, Hanoi Rocks. Een te gek hostel met heerlijke bedden, een goede plek voor mij om aan te sterken. We hadden de female dorm geboekt (plat gezegd; een vrouwen slaapzaal) maar hiervan wisten we dat het goed vertoeven was. Helaas bleek na het inchecken dat ze overboekt waren op die kamer en dat we op een gemengde zaal kwamen te liggen. Niet echt iets waar ik op te wachten zat met mijn zieke hoofd dus ik was flink boos. Ook hadden ze geen pasjes voor de kamers (om binnen te komen) omdat het zo druk was geweest. Dus moesten we elke keer iemand vragen om mee te lopen naar de kamer om deze te openen. Uiteindelijk hebben we ons er maar bij neergelegd (we kregen wel een nacht gratis!) en ben ik gaan slapen. Kitty is nog lekker wezen stappen met de jongens. De volgende dag zijn de jongens op de motor vertrokken en moesten wij, tot mijn grote spijt ook voor Kitt, besluiten om nog te blijven.

Helaas hebben Kitty en ik ons verblijf tot dinsdag moeten verlengen omdat het maar niet beter wilde gaan met mij. We hebben totaal weer 5 nachten in het hostel gezeten, geen straf, omdat we de tweede dag wel de female dorm kregen. Kitty heeft echt super goed voor mij gezorgd. Ze had een halve apotheek mee in der backpack dus daar kreeg ik veel vitaminen uit (pillen en bruistabletten) om aan te sterken.

Echter, na de tweede dag ging het nog steeds niet beter. We besloten toch maar naar een arts te gaan. Ik heb via KLM 'Dokter op reis' afgesloten. Je kan met hen 24/7 contact opnemen over je klachten. Ze helpen je via telefoon of whatsapp met je klachten. Dit had ik al gedaan en ze raadden toch wel aan om naar een arts te gaan. Dus Kitty en ik, op aanraden van het hostel, naar een ziekenhuis vlakbij. Dit was 's avonds laat dus er was weinig personeel. Hier moesten we eerst met een taxi heen waar we natuurlijk voor moesten betalen en daarna moesten we van te voren voor een consult betalen. Dit schijnt normaal te zijn maar wisten wij veel? We bleven maar benoemen dat we achteraf alles wilden betalen aangezien ik misschien medicijnen nodig had. Helaas sprak er bijna niemand Engels en dit was erg frustrerend als je je niet lekker voelt. Ze deden ook alsof ik mij aanstelde en bleven maar vragen wat mijn klachten waren. Dit terwijl ik het al meerdere malen benoemd had. Op een gegeven moment was ik er klaar mee en zijn we weg gegaan. We zijn terug gelopen om wat kosten te besparen en voor mij om even stoom af te blazen.

De volgende dag ging het nog steeds niet goed en besloten we naar een andere kliniek of ziekenhuis te vragend. Er bleek een goede kliniek te zijn, SOS Kliniek, met Engels sprekende artsen. Dus wij na het ontbijt hup in die taxi en daarheen. Het was tijd om beter te worden aangezien het al even duurde.

In de kliniek aangekomen werden we goed ontvangen alleen bleek het consult alleen al $100 te zijn. Dit vond ik belachelijk veel en wilde al bijna rechtsomkeer maken. Maar gelukkig was daar mijn lieve vriendin Kitty die mij tegenhield en mijn koppigheid versloeg. Na wat papierwerk ingevuld te hebben mochten we naar een kamer waar mijn temperatuur en bloeddruk gemeten werden. Daarna mocht ik door naar de Franse arts die voortreffelijk Engels sprak. Heel fijn. Iemand die mij serieus nam en die goed kon communiceren. Na al mijn klachten benoemd te hebben onderzocht hij mij op mijn oren, ogen, neus en longen. Conclusie was dat er toch wel een infectie aanwezig was in mijn luchtwegen en ik kreeg bepaalde medicijnen voorgeschreven. Antibiotica en hoestdrank. Daarnaast tabletten om mijn maag en darmen te kalmeren en te stabiliseren. Hij gaf nog wat tips en toen was het klaar. We werden begeleid naar de apotheek en daar kreeg ik al m'n medicijnen met de juiste instructies hiervoor. €105 lichter konden we weer gaan. Er werd netjes gezorgd voor een taxi voor ons en toen was het tijd voor mij om eindelijk beter te worden met behulp van de goede medicijnen. Ik heb veel geslapen, Kitt heeft lekker haar eigen ding gedaan en heeft mij constant in de gaten gehouden. Ze trok mij uit bed om te eten en om even 'frisse' lucht te krijgen (voor hoever die fris is in Hanoi met alle uitlaatgassen e.d.). Ze stopte mij vol met vitaminen en fruit, ging boodschappen doen voor ons en deed daarbuiten lekker haar eigen ding. Even gas terug voor allebei. Kitt is echt een topper en ik ben blij dat ik niet alleen op reis was. Ik weet niet wat ik zonder haar had gemoeten. Dit bewijst maar weer dat onze vriendschap sterk genoeg is om 8 maanden met elkaar te reizen. Ze heeft alles van mij aangehoord deze dagen en werd nog steeds niet gek van mij! Nou respect hoor lieverd!

Dit is weer een ervaring waar we van leren. Ik had zo gehoopt dat ziek worden in het buitenland ons niet zou overkomen. Helaas heb je dat niet in de hand. Ziek zijn in het buitenland is nou eenmaal niet leuk en dan merk je pas hoe goed het in Nederland is geregeld. Daar weet je wat je moet eten en drinken, is een dokter dichtbij en weet je hoe of wat. Hier was het allemaal even zoeken maar gelukkig waren we redelijk snel geholpen.

De dagen dat ik aansterkte vulde zich met slapen, eten en drinken, af en toe even een serie kijken en that's it. We waren al een keer langs geweest bij de winkel van de motors om te zeggen dat we later zouden komen. Dit was geen probleem en de motor kon blijven staan zo lang wij wilden. Heel fijn idee.

Op maandag was ik dusdanig aangesterkt dat we op zoek gegaan zijn naar twee helmen voor de motor. Dit bleek nog een zoektocht te zijn maar zo zagen we weer eens een andere kant van Hanoi. Op een gegeven moment hadden we een tentje gevonden en voor iets meer dan €30 hadden we twee helmen te pakken! Splinternieuw en helemaal goed. We besloten te dag erna weg te gaan en onze reis te vervolgen.

Op dinsdag 13 oktober zijn we vertrokken naar onze eerste nieuwe bestemming; Halong! Hier wilden we een tour boeken naar Halong Bay en alle mooie eilandjes. We besloten redelijk op tijd weg te gaan om voor het donker aan te komen. Wij een taxi gepakt naar de garage, al onze bagage in de taxi, komen we daar aan, wat denk je? Garage dicht! Echt weer iets voor ons. Sta je dan met je goede gedrag en al je bagage! Gelukkig zijn wij een beetje brutaal ingesteld en ik ging kijken of de deur van de garage open was. Dit bleek het geval dus ik naar binnen. Helaas bleek er niemand te bekennen. Maar zo brutaal als ik ben, ben ik op zoek gegaan naar iemand. Terwijl Kitty de taxi ophield stuitte ik gelukkig op een medewerker van de garage en was het probleem opgelost. Taxi betaald en we kregen onze motors!

Ze hielpen ons met de bagage goed en stevig vast te vinden en legde de laatste dingen uit. De olie, de ketting en de benzine. Toen we zover waren was een van de medewerkers zo aardig om ons even op weg te helpen naar een tankstation en de snelweg! En daar begon onze weg, de eerste kilometers op de motor. Voor mij een heel nieuw avontuur, voor Kitty niet aangezien zij al een motormuis is ;)

De eerste dag op de motor verliep vrijwel zonder problemen of verdwalen. We hebben namelijk een applicatie op onze telefoon, Maps.me en daar kan je kaarten downloaden van gehele landen. Deze kaarten zijn zowel online als offline te gebruiken (dus met of zonder internet). Ideaal! Het heeft ons al zo ver gebracht. Helaas kwamen we niet helemaal voor het donker aan maar het laatste stuk was gelukkig verlicht en we konden alles prima vinden. Halong heeft en geweldig mooie brug die groot en lang is en die in het donker allerlei kleuren heeft die elke keer verspringt van kleur. Fantastisch! De brug zijn we twee keer over geweest omdat we verkeerd waren gereden (de eerste keer pas!) dus we mochten dubbel genieten! Vrij snel daarna vonden we het hostel, checkten we in en gingen we op zoek naar een leuk restaurant. Dat rijden maakt je hongerig! Dus we hebben een lekkere burger gescoord want die hadden we wel verdiend vonden we! We hebben lekker zitten genieten en daarna hebben we nog een leuke tour geboekt voor de dag erna. Naar Halong Bay, 2 dagen en 1 nacht. De volgende dag zouden we om 11:30 opgehaald worden dus we konden enigszins uitslapen en even bijkomen. We zijn lekker naar bed gegaan om over onze eerste tocht te dromen!

Zo zie je maar, je maakt een hoop mee. Ook als je even 'uit de running' bent. Maar we zien zoveel en zeker op de motor. Het is een geweldige manier om een land te zien en te verkennen. Wat je onderweg allemaal ziet. Alle kleine dorpjes, heel primitief en vaak erg arm. Zoveel scooters, auto's en vrachtwagens onderweg. Ze vervoeren hier trouwens alles op de scooter. Koeien en kalfjes, biggetjes, kippen, ganzen, geiten, grote varkens, doodskisten en ga zo maar door. Niks is te gek! Je kijkt echt werkelijk waar je ogen uit! Soms zitten die beesten wel met z'n twintigen in een kooi, zo zielig. Maar het is een hele andere cultuur. Onderweg moet je trouwens uitkijken dat je niet de nationale koeienparade tegenkomt. Die lopen je zo van de weg af! Daarnaast lopen er ook bizons over de weg, zomaar ineens. Ze steken over wanneer zij dat willen. Heel het verkeer ontregeld. Maar stiekem moet ik elke keer weer lachen. Dat dit gewoon kan hier, in Vietnam! Bizar! Mensen rijden ook gewoon tegen het verkeer in, zelfs auto's. Gooien zo hun auto de weg op als ze van rechts of links komen, housen geen rekening met je. En het allerergste is dat ze overal om en voor toeteren. Ik snap dat je soms moet toeteren (bijvoorbeeld in bochten om te laten weten dat je eraan komt) maar hoe het hier gaat is echt overdreven! Maar ach, wij doen nu gewoon lekker mee!

Goed, dit was het weer even. Hopelijk kunnen we jullie snel onze andere ervaringen van afgelopen week vertellen en dan lopen we weer helemaal op schema! Nog even geduld dus! :)

Heel veel liefs,
Kitty en Nienke