Terug in het backpackersleven

Hoi lieve allemaal!

We zijn er weer hoor. Jullie hebben vast wel gemerkt dat de blogs wat minder vaak verschijnen de laatste tijd. Dit komt toch een beetje omdat we al zo lang onderweg zijn en omdat we niet van die gave avonturen beleven hier in Australië dan dat we beleefden in Azië bijvoorbeeld. Maar daar later meer over. We beloven jullie op de hoogte te houden! Tot dat we terug komen!

Goed, het eerste blog over ons leven in Australië zonder auto en lieve ouders waar we alles mee deelden. Maar goed. Dat deden we de gehele reis al dus dat zou geen probleem moeten zijn. Toch kwamen we een beetje in een dipje. Zoals ik vorig blog misschien al beschreven had, viel het afscheid toch weer even anders dan verwacht. En we moesten ook een stukje luxe inleveren. Back to basic en weer op de cheapy way zoals wij het zeggen. Goedkoop leven en slapen.

We hadden nog een dag gepland in Brisbane omdat we de koala sanctuary wilden. Echter liep de dag iets anders dan verwacht. We gingen m'n ouders uitzwaaien, moesten inchecken bij het hostel en ook moesten we nog boodschappen doen. Voor we het wisten was de dag half om en was het de moeite niet meer. Helaas, maar we zijn nog een keer de stad in geweest, hebben onze trip verder gepland en zo kwamen we de dag wel door.

De dag erna was het tijd voor onze eerste nieuwe bestemming aan de oostkust; Noosa. Hier hadden we goede verhalen over gehoord maar toen we er kwamen viel het een beetje tegen. Allereerst omdat we vier reserveringen hadden (het kon niet in één reservering) moesten we elke dag opnieuw in- en uitchecken en naar een nieuwe kamer. Daar hadden we nou even geen zin in. Ook merkten we dat we een beetje in een dipje raakten. Terug naar de basis, alles dat vies is in het hostel, eerst zelf moeten afwassen voordat je kunt koken, slechte bedden etc. Daar hadden er even geen zin in. We hebben even een dieptepunt bereikt samen. Maar het rare was dat we nu allebei zo'n moment tegelijk hadden waardoor we elkaar er niet even uit konden trekken. We hadden allebei zoiets van; als er nu een vliegtuig voor komt rijden die rechtstreeks naar Amsterdam vliegt stappen we zonder twijfelen in. Daar schrokken we wel even van. Zeker omdat we helemaal geen heimwee hebben. Tuurlijk missen we iedereen en vinden we het thuis ook heel fijn. Maar dit was wel even nieuw. We hebben besloten om het even aan te kijken voordat we besluiten zouden nemen.

De dagen in Noosa zijn we dan ook wel goed doorgekomen. De eerste avond even lekker naar de bioscoop. Even iets doen wat je thuis ook doet. Om maar even niet in het backpackers leven te hoeven zitten. Want ook dat waren we een beetje zat. Alles maar te moeten delen met vreemden, we hadden even geen behoefte om nieuwe mensen te leren kennen. De dagen erna hebben we gevuld met een dagje met de ferry naar Noosa Marina. Hier was een leuke zondagsmarkt en hier hebben we even goed gevierd dat het zondag was (lees; koffie met wat lekkers). Ook hebben we een dag twee mountainbike gehuurd. Dit is nog best een leuk verhaal waar ik zo op terug kom. En we hebben een dagje strand gedaan. Heerlijk even genieten!

Maar goed, over die mountainbikes dus. We hadden besloten om het weer gezonder aan te doen. Weer lekker fruit eten, yoghurt als ontbijt en niet teveel meer te snoepen (niet dat we dit veel deden maar toch). Maar sporten hoort daar ook bij. Ik heb al eens eerder geschreven dat wij moeilijk stil kunnen zitten en het sporten missen. Dus we gingen fietsen. We hadden een kaart en we zijn gewoon wat gaan fietsen. Het tempo zat er goed in, we hadden het naar ons zin en het was goed weer. Op een gegeven moment besloten we een kant op tijd gaan waarvan we niet zeker wisten of we daar doorheen konden. Het was eigenlijk geen fietsstuk maar we dachten, fietsen en gaan. We zien wel! Echter, Kitty dacht op een gegeven moment dat ze iets op der rug had zitten (een beest!) en vroeg mij te kijken. Dus haalde zij mij in om voor te gaan rijden maar wilde daarbij perse inhaken waardoor ik de Sjaak was en een koprol maakte over mij stuur en op het asfalt belandde. Kitty kwam er zonder kleerscheuren van af.. Goed, na flink vloeken en boos zijn, zijn we doorgefietst. We kwamen in een wijk waar de hoofdweg langs liep maar deze was afgesloten. Omdat dat onze enige doorgang was zijn we er toch overheen gegaan maar we werden niet terug gefloten. Toen kwamen we op een stuk waar we dachten door het nationaal park heen te rijden. Dit bleek niet te kunnen. Ook had ik problemen met mijn fiets. Gelukkig wilde een voorbijganger mij even helpen. Hij heeft ons de goede kant opgestuurd. Gelukkig hoefden we niet helemaal terug. Maar, de kant die we op moesten bleek nogal gecompliceerd te zijn. Er stond een bord waarop stond dat er objecten op het terrein konden liggen die gevaarlijk konden zijn. Wij vertrouwden het niet dus hup weer terug. En toen was daar onze redder in nood! Een veel te knappe Australiër stopte in zijn Volkswagen Golf en vroeg of we oké waren. Wij zeiden in eerste instantie van wel maar kwamen er toch maar op terug en zeiden dat we een soort van verdwaald waren. Hij wilde ons een lift aanbieden maar met twee fietsen in een Golf wordt dat lastig. Wel kon hij ons vertellen dat die ene ‘gevaarlijke’ weg toch niet zo gevaarlijk was en dat we die makkelijk konden nemen terug naar de bewoonde wereld. Ook vroeg hij ons of we genoeg water en zonnebrand hadden en toen, met pijn in zijn (en ons) hart nam hij afscheid en reed weg. Ach, hij was waarschijnlijk toch al getrouwd aangezien hij een gouden ring droeg… Na even twijfelen bij die ene weg zijn we toch maar gegaan en zijn we er zonder kleerscheuren vanaf gekomen. Die avond hebben we lekker gegeten én geslapen!

Na Noosa was het tijd voor Hervey Bay. Een stadje waar niet veel te doen was maar waar het hostel wel zeer prettig was. Onze dip was inmiddels verdwenen en we konden weer volop genieten! We hebben het strand verkend en zijn na één nacht doorgereisd naar Agnes Water (Town 1770). Hier was ook niet veel maar we hebben ons wel vermaakt. We zijn naar een opvanghuis geweest voor kangoeroes. De kangoeroes worden hier opgevangen nadat hun moeder is overleden door bijvoorbeeld een aanrijding. Ze zijn er allemaal vrijwillig en kunnen op elk moment weg als ze dat willen. We hebben hier veel informatie gekregen over kangoeroes, over het leven van hun in Australië etc. De eigenaren hadden allemaal dichte hangmatjes gemaakt (soort buidels) waar de kleintjes in sliepen. Zo leuk! Een leerzame middag met vele knuffelmomentjes met de kangoeroes. We hebben ze zelfs gevoerd! Die dag hebben we heerlijk afgesloten op het strand met de zonsondergang en een lekker drankje en hapje!

Town 1770 staat bekend om Mister Cook die in 1770 Australië (en dan voornamelijk de oostkust) heeft ontdekt. Vandaar de naam. Weer wat geleerd ;)

Na Agnes Water zijn we in Rockhampton beland. Een leuk stadje waar wederom niet veel te beleven is maar waar we wel een leuke tijd hebben gehad. Onder andere omdat we hier voor het eerst kennis maakten met het Rodeo. De eigenaar van het hostel vertelde ons bij het ophalen vanaf de bus dat die avond Rodeo avond was in het stadje. Dit wilden wij wel zien natuurlijk! Dus wij opgedoft en wel naar de Rodeo. De eigenaar bracht ons hierheen (met nog wat anderen). Eerst even lekker gegeten en daarna de Rodeo bekeken. Ondanks de ervaring die leuk was, vonden we het toch wel heel erg sneu voor de koeien/stieren. Ach, we zijn weer een ervaring rijker.

Na Rockhampton was het tijd voor Airlie Beach. Hier zouden we Australia Day vieren! Ook zouden we Mark en Jurgen hier weer even zien, waarschijnlijk de laatste keer tijdens onze trip. Ja, het gaat hard!

Ons volgende blog meer over o.a. Australia Day en onze trip naar Whitsundays!

Ik beloof jullie, we blijven jullie op de hoogte houden! Tot snel!

Liefs,
Kitty en Nienke