Welcome to Southeast Asia!

Woensdag 7 oktober 2015

Xin chào vanuit Vietnam!

Tijd voor een updateeeee! Deze keer vanuit Vietnam. Daar zijn we twee dagen geleden aangekomen (3 oktober). Weer een nieuw blog met nieuwe ervaringen en dat zijn er weer een paar!

Om verder te gaan op vorige week begin ik bij onze slowboat ervaring. Een van de blogs heb ik vanaf de slowboat geschreven maar nu een verslag over onze ervaring hiervan!

Vanuit Chiang Khong werden we om 08:00 opgehaald met een tuktuk om vervolgens naar de grensovergang gebracht te worden. Hier werd ons uitgelegd hoe alles in z'n werking zou gaan. Heel simpel dachten we maar dit bleek nog lastiger dan gedacht. Allereerst moesten we al 2 keer ons paspoort laten zien voordat we de eerste 'grens' overgingen. Thailand uit naar een stukje niemandsland. Daar moesten we geld wisselen voor ons visum in Laos (dollars). Dit konden ze niet goed uitleggen dus dat was nog een pittig gesprekje. Uiteindelijk gelukt en toen was het wachten op de bus naar de andere grens (om Laos in te gaan). We zaten met een hele Tour chinezen/Japanners dus dat was een groot feest. De rit naar de andere grens stelt niks voor! 5 minuten en je bent er. Daar wachtte een meneer (gids) ons op en die gaf ons instructies. Weer ons paspoort laten zien voor het definitieve visum en de dollars betalen. Kitty had geen pasfoto dus moest ze extra betalen (afzetters haha). Nou uiteindelijk was alles goed en weer naar het volgende hokje. Paspoort terug en naar een ander hokje om nógmaals ons paspoort te laten zien. We waren een beetje paspoort moe kunnen we jullie vertellen. Afijn, we moesten nu wachten op een andere groep.

We hebben hier onze eerste 'kippen' gepind. Jawel, de valuta in Laos is Laotiaanse Kip! Zo zeggen ze het ook dus niet chicken oid. Daarom is het voor ons zo leuk. Je pint 1,5 miljoen! kip en dat is dan nog geen €250. Heel grappig. Toen de groep eenmaal compleet was bleken er twee Nederlandse jongens bij te zitten die bij ons in de taxi van Bangkok Airport naar het hostel zaten. Super grappig! Meteen weer een leuke connectie. Zij bleken met een groepje te reizen (lees; een Nieuw Zeelands stel, een Canadese meid met een Australische vriend en zij zelf). Heel gezellig en meteen een leuke klik! De tuktuk was te vol voor ons allemaal dus 1 van die jongens ging mee op de scooter. We werden naar een huisje gebracht waar we informatie kregen over de slowboat. Daar konden we nog eten en drinken kopen en een hostel reserveren voor de tussenstop in Pak Beng. Iedereen deed dat braaf en toen gingen we verder. Het leek wel schoolreisje! Iedereen bepakt en bezakt met eten en drinken en twee tassen! Geweldig gezicht moet dat geweest zijn. Toen begon onze reis op de boot.

De boot is een longboat met aan weerszijde rijen met autostoelen. Die zijn er serieus uitgehaald en op de boot gezet! Heel grappig gezicht. De reis was een prachtige tocht over de Mekong rivier. Het uitzicht was prachtig en het was heerlijk weer. We hebben ons vermaakt met spelletjes, muziek luisteren, verhaaltjes schrijven en wat slapen af en toe. Rond een uur of 8 kwamen we aan bij de tussenstop. Hier word je belaagd door mensen die je wiet en opium proberen te verkopen. Daarnaast willen ze je allemaal een hostel aanbieden en lopen de kinderen te bedelen. Die kinderhandjes gaan alle kanten op en je moet op je spullen letten! Bizar gezicht trouwens. Er komen hele families van die boot met ik weet niet hoeveel tassen. Het kan allemaal!

We hadden een tuktuk naar het hostel en daar aangekomen bleek er niks waar te zijn van alle beloofde verhalen over het hostel. Het was vies, stoffig, overal beesten (lees; grote spinnen, mieren die dode spinnen wegloodsen en heel veel muggen. Er was geen WiFi, handdoeken en toiletpapier. Dus om alles moeten vragen. Zelfs de jongens vonden het heel vies en dat zegt genoeg dan! Goed, met z'n allen gegeten en elkaar een beetje leren kennen. Daarna zolang mogelijk opgebleven om maar niet dat vieze bed in te hoeven. Gelukkig hadden we onze lakenhoezen mee en hier waren we heel blij mee (thnx Nad en Tess!!). De dag erna werden we gewekt door iemand van het hostel. Hij schreeuwde dat we ons bed uit moesten komen omdat er olifanten in de rivier zwommen! Wij geloofden dit niet maar zijn toch wezen kijken. Eerst konden we ze niet vinden maar uiteindelijk bleken ze er toch te zijn! Dan wel niet in de rivier maar aan de kant van de rivier. Ach, toch leuk om zulk uitzicht te hebben 's ochtends met het ontbijt. Dat ontbijtje hebben we snel gescoord, daarna eten voor onderweg en een lunchpakketje. Toen weer op de boot. De tweede dag zou niet zo lang zijn maar bleek dit wel te zijn! Dat is wel ff balen als je rekent op een kortere tocht. Maar goed. Het zeek van de regen dus we waren zeiknat op de boot en de boot hadden ze 'ingepakt' dus iedereen lekker zweten en stinken (bah!). Gelukkig werd de boot op een gegeven moment 'uitgepakt' en hadden we frisse lucht (heerlijk).

Eenmaal aangekomen in Luang Prabang waren we met een groep van 9 en zijn we met de tuktuk van de boot naar het centrum gegaan. Laos leek welvarender dan Thailand maar dit viel later wel tegen! Toen we aankwamen in het centrum werden we belaagd door mensen die een hostel wilden slijten aan ons. We hebben eerst even overlegd wat we wilden en de meest betrouwbare genomen. Dit werd gepromoot door een Amerikaan op een scooter (daar zouden we nog problemen mee krijgen maar hier later meer over!) hij wees ons de weg en bij aankomst bleken de kamers tegen te vallen. Hij promootte het hostel alsof het het beste was en er niks beters te krijgen was. Heel vervelend maar goed. We hebben na lang overleggen betere kamers gekregen voor dezelfde prijs en we zijn lekker op gaan frissen en ons gaan installeren. 's avonds zijn we met de hele groep een hapje gaan eten en wilden we een drankje drinken met elkaar. Helaas bleek ook hier een avondklok te gelden en alles was dicht. Wel bleek er een bowlingcenter te zijn dus zijn we voor een mooie prijs hierheen gebracht. Deze man zou op ons wachten en ons ook weer terugbrengen. Heel fijn en goed geregeld door één van de meiden. Hele leuke avond gehad met een potje bowlen, wat drankjes en leuke gesprekken. Zelfs een beetje gedanst dus we hebben een leuke avond gehad.

De dag erna lekker rustig aan gedaan en uitgeslapen! Lekker ontbeten en daarna een massage gedaan. Ook een tour geboekt voor die dag erna. Een jungletocht en een bezoek aan de watervallen! Die avond met z'n tweeën gegeten en redelijk op tijd ons bed ingegaan. Ook wel eens fijn :)

De dag erna vroeg uit de veren voor onze jungletocht. Aan deze tocht zou een apart blog gewijd moeten worden omdat dit zo geweldig grappig was! Allereerst hadden we een privétour dus we werden in een dikke auto naar het beginpunt gebracht. We hadden een gids die redelijk Engels sprak. Na een halfuurtje rijden waren we er en kregen we flesjes met water voor onderweg. We begonnen in een klein dorpje waar maar 100 mensen wonen. Allemaal families. Het is zo primitief dat je je dat nauwelijks kunt voorstellen als je er niet geweest bent. De wc is een gat in de grond (logisch), ze doen de hele dag niks en ze hebben een eigen groentetuin. Verder hebben ze niks. De oudste inwoner is 70, een jaar naar school is 1-1,5 miljoen kip en voor de meeste mensen onbetaalbaar. Moet je nagaan dat wij dat gewoon even pinnen. Bizar! Maar het is de realiteit helaas. De tour begon met nog een gids en we kwamen langs de mooiste plekken. Rijstvelden met stoomrijst, kleine hutjes en vooral veel jungle. Hoe verder we gingen hoe dieper we de jungle ingingen. Het had geregend de dag ervoor dus er was veel modder. We hadden onze mooie schoenen aan en die waren binnen no-time vies. Maar ach, we hadden ons er overheen gezet. Toen we goed in de jungle zaten werden de paadjes steeds glibberiger en natter. Oppassen dus! Dat is wat ik elke keer dacht als ik op en af ging totdat Kitty onderuit ging! Nou het leek wel een zo'n homevideo waar iedereen dan heel erg on lacht! Ik dus ook! Ik kon gewoon niet stoppen met lachen maar dacht ook; niet te hard lachen want zometeen ga ik onderuit. Nou je weet hoe dat met vrienden en vriendinnen onder elkaar gaat. Je lacht elkaar eerst uit voordat je elkaar helpt. Zo ging dat hier ook! Haha. Maar zoals ik al zei, niet te hard lachen want ik ga straks ook. En ja hoor! Daar lag ik niet veel later! Nou toen was het Kitty haar beurt om keihard te lachen! Zelfs onze gidsen moesten lachen! Geweldig. Helemaal vies maar het kon ons niet meer schelen!! Dit gebeurde nog wel vaker gedurende de tocht.

Onderweg hadden we een stop bij een helder blauw beekje. Zulk mooi water! Het leek wel de Efteling alleen dan echt. Te mooi! Hier lekker een broodje gegeten en toen verder naar de watervallen. Ken je die films dat mensen verdwalen en niet meer terug komen? Nou af en toe spookte zo'n gedachte door mijn hoofd. Omdat je zo diep in de jungle zit en geen idee hebt waar je bent. Je moet vertrouwen op je gidsen en dan komt het goed. Aangezien ik een controlefreak ben is dat soms wat lastig haha. Maar het is goed gekomen!

Eenmaal bij de waterval aangekomen was alles weer helemaal goed. Wat was dat prachtig zeg!! Zo'n hoge waterval met zulk mooi water. De klim naar beneden was adembenemend mooi! Zo krachtig als dat water is en zo helder blauw. Foto's en filmpjes kunnen hopelijk voldoende vastleggen wat wij gezien hebben. We zijn langs de plekjes gelopen waar je foto's kon maken en daarna lekker wezen zwemmen. Dit was heel erg koud brrrr! Maar eenmaal door in het water is het heerlijk. Je hebt daar overigens een gratig Fish Spa. Voor de mensen die niet weten wat dat is. Dat is een behandeling voor je voeten waarbij je je voeten in een bak doet me allemaal kleine visjes die je eelt van je voeten af eten. Nou die hadden wij gratis! Zo grappig. Na eenmaal afgekoeld te zijn, hebben we het laatste stukje gelopen naar de auto en zijn we terug gereden naar het hostel. Daar lekker opgefrist en 's avonds gegeten. Om de avond af te sluiten een drankje gedaan met de Nederlandse jongens in een leuk café met uitzicht op de hoofdstraat van Luang Prabang met de nightmarket. De dag erna zouden we met de hele groep maar Vang Vieng gaan met een minivan.

De minivan was prima geregeld! Met onze hele groep erin, ruimte zat en een aardige chauffeur. Onderweg nog even gespot met adembenemend uitzicht en 5 uur later netjes in Van Vieng aangekomen. Daar weer snel een hostel gescoord met z'n allen en lekker ons plekje gezocht. Alle hostels daar hebben de dvd-box van Friends in hun bezit. Ik was hier nooit zo'n fan van maar ik ben nu verslaafd! Dus Marion of Laura, ik zou graag jullie dvd-box willen reserveren voor mijn terugkomst ;)

In Vang Vieng hebben we getubed, waar het om bekend staat! Dit is met een band over de rivier en onderweg bij allemaal barretjes stoppen. Geniaal! Hier doe je een drankje en sta je te dansen met tientallen andere Backpackers met het mooiste uitzicht waar elk Nederlands festival jaloers op zou zijn! Onderweg hebben we bij drie barretjes gedanst en gedronken en rond zonsondergang waren we weer terug. Een te gekke ervaring!!

Omdat Vang Vieng niet heel veel te bieden had zijn we de dag erna naar Phonsavanh gegaan en hebben we afscheid genomen van de groep. Weer een minivan maar helaas was dit slechter geregeld. Oud busje met leren bekleding, teveel mensen in het busje, 1 meneer die over moest geven en geen airco. Gevolg; zweten en een vieze lucht in de auto. Het eerste was dat de rit ruim 6 uur duurde en we pas na 5 uur eruit mochten om te plassen, eten en drinken. Nou jullie kunnen je wel voorstellen hoe wij ons voelde. Na de busrit waren we gesloopt. Voor de mensen die het spelletje The Sims vroeger gespeeld hebben: je moest hierbij je 'poppetjes' onderhouden en er waren allerlei balkjes die aangaven hoe het met het poppetje ging. Bij mij waren op dat moment alle bakjes leeg en diep in het rood (moe, moest nodig naar de wc, had behoefte aan een douche en had honger en dorst). We hebben toen een hostel gezocht en zijn onze 'balkjes' bij gaan werken.

In Phonsavanh is helaas weinig te beleven. We kwamen voor The Plain of Jars. Dit zijn allemaal stenen kruiken die door een onbekende zijn neergelegd. Niemand weet hoe of wat. Ook zijn er grote 'kuilen' in de grond van de oorlog in de jaren 50 (uit m'n hoofd). De rit hier naartoe was weer een belevenis. We hadden een tuktuk gescoord voor een mooie prijs. We gingen op pad maar vertrouwden de boel niet helemaal. We werden naar een tourist office gebracht met politie in een kantoortje. Daar wilden ze onze paspoorten zien en werden gegevens overgeschreven. Niemand maar dan ook niemand kon ons uitleggen waarvoor. Zogenaamd geen Engels sprekende mensen. We zijn weggelopen omdat we geen lekker gevoel hadden hierbij. De tuktuk kwam achter ons aan en zei dat we verkeerd gingen. We werden alsnog naar de juiste bestemming gebracht. Met een omweg maar goed. Helaas viel het behoorlijk tegen en waren we een uur later al klaar. De tuktuk chauffeur had wel gewacht op ons en bracht ons terug. Maar toen kwam het; we moesten 25.000 kip betalen voor een 'stempel' die we gehaald hadden bij de politie om naar Plain of Jars te gaan (yeah right!!). Helaas was een discussie niet mogelijk en hebben we betaald. Maar dit was een gevalletje van opgelicht worden als toerist zijnde. Afijn! Die avond met de sleepingbus naar Vientiane, de hoofdstad van Laos.

Dit was weer een avontuur op zich. Lekker krap naast elkaar liggen in de bus, jengelende Laotiaanse muziek en door de bergen heen. Ach, weer een ervaring rijker zeggen we dan maar. We leren alles goed waarderen zo. Na redelijk geslapen te hebben kwamen we rond 7:00 's ochtends aan in Vientiane en hebben we na 3 kwartier een tuktuk gevonden die vol genoeg zat om ons naar de stad te brengen.

Zo, weer een langer verhaal dan ik gedacht had. Volgende week volgt meer! Tot volgende week :)

Veel liefs,

Kitty en Nienke